Epipactis naousaensis

Robatsch, 1989

Συν.:

Epipactis leptochila (Godfery) Godfery subsp. naousaensis (Robatsch) Kreutz

Κατανομή:

Το είδος εξαπλώνεται στη Β Ελλάδα, τη Ν Ιταλία και πιθανόν στη Βουλγαρία, καθώς άτομα από τη γειτονική χώρα έχουν αναγνωριστεί ως E. leptochila. Στην Ελλάδα τυπικά φυτά υπάρχουν στα όρη Πάικο, Βέρμιο, Φαλακρό και Μενοίκιο.

Περιγραφή:

Είδος συχνά με ομάδες στελεχών. Φύλλα σε ± σπειροειδή διάταξη, τα κατώτερα κυκλικά, τα μεσαία και ανώτερα λογχοειδή ως στενά λογχοειδή. Ταξιανθία σχετικά πυκνή, με σχεδόν κρεμάμενα άνθη. Μίσχος πολύ συχνά αλλά όχι πάντα εντελώς πράσινος. Επιχείλιο ροδόλευκο, με μήκος μεγαλύτερο του πλάτους και με άκρο ελαφρά κυρτό προς τα πίσω. Στη βάση του φέρει δύο εμφανείς, ροδόχρωμες προεξοχές διαχωριζόμενες από μία κατά μήκος αυλάκωση. Η ένωση του επιχειλίου με το υποχείλιο είναι χαρακτηριστικά στενή. Κύπελλο υποχειλίου με χαρακτηριστικό σκούρο ροζ στην εσωτερική του επιφάνεια. Κλινάνδριο μικρό, χωρίς βισκίδιο και με ανθήρες που προεξέχουν με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται η αυτεπικονίαση των ανθέων.  

Ξεχωρίζει εύκολα από την Epipactis helleborine αν και συχνά δημιουργούνται υβριδογενείς μεταβατικοί πληθυσμοί. Διαφέρει με τα λογχοειδή και τοξωτά φύλλα, το οξύαιχμο και μακρύ επιχείλιο, την στενή ένωση υποχειλίου - επιχειλίου, τον χλωμό χρωματισμό του άνθους, τον πράσινο μίσχο και την λίγο οψιμότερη άνθησή του.

Βιότοπος:

Η Epipactis naousaensis απαντά σε σχετικά υγρές θέσεις σε πυκνά δάση οξιάς επί ασβεστολιθικών πετρωμάτων. Το υψομετρικό εύρος ανάπτυξής της κυμαίνεται από 1.100-1.800 m.

Εποχή άνθησης:

Μέσα Ιουλίου – Αύγουστος.

 

Μενοίκιο, 8-8-2009 (Σπύρος Τσιφτσής)

 

Βέρμιο, Τρία-Πέντε Πηγάδια, 23-7-2009 (Σπύρος Τσιφτσής)