Epipactis greuteriH. Baumann & Künkele (1981) |
||||||
 |
||||||
|
Κατανομή: Είδος της νότιας Βαλκανικής με εξάπλωση μέχρι τις Άλπεις και της Β. Ιταλίας. Στη χώρα μας είναι κοινό είδος των δασών ελάτης κατά μήκος της οροσειράς της Πίνδου, ενώ επίσης έχει καταγραφεί στα όρη Βόρας και Ταΰγετο. Παλιές αναφορές από τον Όλυμπο ενδεχομένως να αφορούν το τοπικό ενδημικό Epipactis olympica.
Περιγραφή: Συνήθως εμφανίζεται με ένα ή περισσότερα στελέχη σε ομάδες. Τα φύλλα είναι σκουρόχρωμα, σπειροειδώς διατασσόμενα μερικές φορές όρθια, τα ανώτερα λογχοειδή. Η ταξιανθία μεγάλη με πολλά άνθη, πράσινα ως ελαιοπράσινα, λίγο ανοιχτά καμπανοειδή και κρεμάμενα Το επιχείλιο έχει μήκος μεγαλύτερο από το πλάτος, λευκωπό ως πρασινωπό, με πτυχωτές παρυφές και κορυφή ελαφρά κυρτή προς τα πίσω. Ανθήρες απόδισκοι, προεξέχουν του ρυγχίου. Το κλινάνδριο είναι λίγο ανεπτυγμένο ή σχεδόν απουσιάζει, ενώ το βισκίδιο είτε είναι μη λειτουργικό είτε απουσιάζει. Ο ποδίσκος της ωοθήκης είναι ιδιαίτερα επιμηκυσμένος, 5-10 mm μήκους, πράσινoς με κιτρινωπές αποχρώσεις. Άλλοτε συμπεριφέρεται ως αυτόγαμο και άλλοτε ως αλλόγαμο. Τα κρεμάμενα άνθη και ο ιδιαίτερα μακρύς ποδίσκος είναι χαρακτηριστικά μοναδικά που επιτρέπουν την ασφαλή αναγνώριση του είδους αυτού.
Βιότοπος: Σε σκιαζόμενες θέσεις, σε βαθιά, υγρά, αλκαλικά εδάφη, κυρίως σε δάση ελάτης και σε μικτά δάση ελάτης - οξιάς, σε υψόμετρα από 1.000 μέχρι 1.900 m.
Εποχή άνθησης: Τέλη Ιουνίου – αρχές Αυγούστου.
Distribution: South Balkan species, spreading to the Alps
and northern Italy. In Greece, it is a common species at fir forests along
the mountain range of Pindus, also recorded in the mountains and Voras and
Taygetos. Old reports from Olympus might be reffer to the local endemic Epipactis
olympica. It usually occurs with one or more individuals forming groups. The leaves are dark, spirally arranged sometimes erect, the upper lanceolate, the lower oval. The inflorescence is long with many green to olive-green flowers, hanging, slightly open and bell shaped. The epichil is longer than wide, whitish to greenish, with fluted edges and tip slightly bent backwards. Anthers sessile, protruding in front of tip. The clinandrium is less developed or almost absent, while the viscidium either non functional or absent. The pedicels are highly elongated, 5-10 mm long, greenish with yellow suffusions. The plant sometimes behaves as self-pollinating and sometimes as allogamous. The hanging downwards flowers and the very long pedicel are unique features that allow the safe recognition of this Epipactis. Habitat: It grows in shadowy locations, in deep, wet, alkaline soils mainly in fir and mixed fir-beech forests, at altitudes bwteen 1000-1900 meters high.
Flowering time: End of June to early August.
|
|
|||||
|
|
||||||
|
|
||||||
|
|
||||||
|
|
||||||
|
|
||||||
